- إنضم
- 18 ديسمبر 2011
- المشاركات
- 1,213
- التفاعل
افرايم سنيه | نحن والأردن
لعقدين من الزمن، بعد حرب يوم الغفران كان الخوف من "الجبهة الشرقية" عنصرا هاما في التصور الاستراتيجي لاسرائيل. كنا نخشى أن التحالف العسكري العربي، وقوة التدخل السريع العراقية والتي سوف تملأ دورا رئيسيا، والاستفادة من الحدود الطويلة مع الأردن من العقبة إلى محطة، هجوما كبيرا على إسرائيل. هذه الجبهة، 500 ميلا طويلة، تمتد إلى حافة كانت قدرة الجيش الإسرائيلي دفاعية. الحاجة إلى تعزيز أثرت هذا الدمار بنية الجيش الإسرائيلي، بعض من تجهيز وبالطبع التخطيط التشغيلي.
بدون أعقاب انتهاء الجبهة الشرقية. على عكس ما يعتقد الكثيرون، وقت انتهاء لم يكن حين سقوط نظام صدام حسين في عام 2003. انتهاء الجبهة الشرقية كان في 26 أكتوبر 1994، عندما وقع الملك حسين ورئيس الوزراء الاسرائيلي اسحق رابين اتفاقية سلام بين إسرائيل والأردن.
منذ 16 عاما حرصت الأردن على ابقاء الحدود الإسرائيلية هادئة وآمنة. منعت جهود الجيش الاستخبارات الاردنيه الهجمات من الجانب الشرقي من الحدود. هذا الجهد هو مثير للإعجاب، كما هو النتيجة. نحن نشكر علنا المملكة الأردنية. آمل، في طرق أخرى تم القيام به.
مسؤولون أكرر مؤخرا الجبهة الشرقية. لا يعني أن الخوف هو أساس لها من الصحة تماما. خلق مساحة العسكرية بعد انسحاب معظم القوات الأمريكية من العراق، وفي الوقت نفسه زيادة النفوذ الإيراني في العراق، وإعطاء مبرر لهذا الخطر، على الرغم من أنها ليست واضحة وفورية.
الذين مخاوف جدية، وهذه البيانات جاءت من مصادر حكومية، أنه لا بد من القيام به. هناك حاجة إلى هذا الآن، حتى من دون الذكريات الاستراتيجية الجبهة الشرقية، وقال انه عزز الأردن والدبلوماسية والأمنية.
تعرفت على البيانات إنكار الحق في تعزيز الأنظمة العربية الذين ليسوا أعدائنا وأولئك الذين يسعون لتقويض نفوسنا. ومع ذلك، فإن الإرهاب الإسلامي الأردني ضعيفة والتخريب تتخلل العراق وإيران هو كابوس استراتيجي لإسرائيل. ماذا يمكنك أن تفعل بعد ذلك؟
يجب أن نعود إلى إعلان واشنطن "من 25 يوليو 1994 وتقدم في كلام وثيقة موقعة من قبل رابين وحسين والرئيس الامريكي بيل كلينتون، وضعا خاصا الى الاردن الإسلامية الأماكن المقدسة في القدس." تحترم إسرائيل الدور الخاص للمملكة الأردنية المقدسات الإسلامية في القدس " ، هذا البيان يقرأ أن يخدم كأساس لمعاهدة السلام مع الأردن.
على إسرائيل لإزالة رغبة كل المقاومة في الأردن لاستغلال وإثراء اليورانيوم مؤخرا كان الإقليم واستخدامه لأغراض مدنية. الأردن ينبغي أن تقدم المساعدة التقنية في هذا المجال، كما فعل لانداو.
تحقق بجدية الزجاج الأمامي من الموصل إلى حيفا خط أنابيب. صادرات النفط العراقي عبر الأردن إلى البحر الأبيض المتوسط هو المصلحة المشتركة للعراق والأردن وإسرائيل. عند تصديرها الغاز المصري إلى إسرائيل و "اركيا" الإسرائيلية السياح الهبوط في العقبة، هناك هذه الفكرة تبدو مجنونة بشكل غير طبيعي. يمكنك أن تتعلم من كل من هذه السوابق التي لديها حتى مصالح الشرق الأوسط والاقتصادية تفوق الخطاب السياسي القومي.
ويجب واحد أكثر فكرة أن تكون وضعت على الطاولة للولايات المتحدة، التي المسؤولية عن وجود آثار في العراق ونتائج رحيلها بعيدا. بدأت شركة أمريكية لبناء ترعاها الحكومة الجدار الفاصل بين الأردن وسوريا. التوسع في هذا المشروع إلى الحدود بين الأردن والعراق قد يقلل من عبء الأمن ملقاة على الأردن وتعوق اختراق من مختلف الأخطار نطاق أجل الكشف الصحيح -. لدينا أيضا أن اهتمام أمنية واضحة.
وأخيرا حجة أخلاقية، وغفر لي البراءة: ينبغي أن نتصرف مرة الجحود نحو عدد قليل من الحلفاء في الشرق الأوسط.
كان الكاتب وزير ونائب وزير في حكومات إسرائيل. الآن هو رئيس مركز دانيال ابراهام للحوار الاستراتيجي في نتانيا الأكاديمية كلية
(كانت هذه ترجمة قوقل للمقاله ولفتح المجال لمساهمه افضل في الترجمه هذه هي المقاله بالعبريه)
אפרים סנה | אנחנו וירדן
במשך שני עשורי שנים, לאחר מלחמת יום הכיפורים, היה החשש מפני "החזית המזרחית" יסוד חשוב בתפישה האסטרטגית של ישראל. חששנו כי קואליציה צבאית ערבית, שכוח משלוח עיראקי גדול ימלא בה תפקיד מרכזי, תנצל את הגבול הארוך עם ירדן, מעקבה ועד צמח, למתקפה רבתי על ישראל. החזית הזאת, 500 קילומטרים אורכה, היתה מותחת עד הקצה את היכולת ההגנתית של צה"ל. הצורך לקדם את פני הרעה הזאת השפיע על מבנה צה"ל, על חלק מהצטיידותו וכמובן על תכנוניו המבצעיים.
בלא טקס אשכבה, מתה החזית המזרחית. בניגוד למה שסברו רבים, שעת המוות לא חפפה את נפילת סדאם חוסיין ב-2003. החזית המזרחית מתה ב-26 באוקטובר 1994, כאשר המלך חוסיין וראש הממשלה יצחק רבין חתמו על הסכם השלום בין ישראל לירדן. היציאת הרשמית והמוחלטת של ירדן ממעגל המלחמה עם ישראל הפכה את קיומה של חזית מזרחית לבלתי אפשרי עוד.
ב-16 השנים שעברו מאז הטקס בערבה הקפידה ירדן שגבולה עם ישראל יהיה שקט ובטוח. מאמצי הצבא הירדני והמודיעין שם מנעו פיגועים מהצד המזרחי של הגבול. המאמץ מרשים, וכך גם תוצאתו. מעולם לא אמרנו תודה בפומבי לממלכה הירדנית. אני מקווה, שבדרכים אחרות נעשה הדבר.
דוברים רשמיים שבים ומזכירים באחרונה את החזית המזרחית. אין לומר שמדובר בחשש חסר שחר לחלוטין. החלל הצבאי שייווצר לאחר נסיגת רוב הכוחות של ארצות הברית מעיראק, ובה בעת התגברות ההשפעה האיראנית בעיראק, נותנים צידוק מסוים לסכנה הזאת, אף שאינה מוחשית ומיידית.
מי שדאגותיו רציניות, והאמירות הללו ממקורות ממשלתיים באו, יש לו מה לעשות. הדבר הנחוץ כעת, גם בלי להעלות מהזיכרון האסטרטגי את החזית המזרחית, הוא לחזק את ירדן, ביטחונית ומדינית.
מוכרות לי האמירות השוללות את זכותנו לחזק משטרים ערביים שאינם נמנים עם אויבינו ולערער את אלה המבקשים את נפשנו. ובכל זאת, ירדן חלשה שטרור איסלאמיסטי וחתרנות מחלחלים אליה מעיראק ומאיראן היא סיוט אסטרטגי לישראל. מה אפשר לעשות אפוא?
עלינו לשוב ל"הצהרת וושינגטון" מ-25 ביולי 1994 ולהעניק, כלשון המסמך שעליו חתמו רבין, חוסיין ונשיא ארה"ב ביל קלינטון, מעמד מיוחד לירדן במקומות הקדושים לאיסלאם בירושלים. "ישראל מכבדת את התפקיד המיוחד של הממלכה ההאשמית במקומות הקדושים לאיסלאם בירושלים", זו לשון ההצהרה ששימשה כבסיס להסכם השלום עם ירדן.
על ישראל להסיר כל התנגדות לרצון של ירדן לנצל ולהעשיר את האורניום שהתגלה בשטחה באחרונה ולהשתמש בו לצרכים אזרחיים. רצוי להציע לירדן סיוע טכנולוגי בתחום זה, כפי שעשה בזמנו השר עוזי לנדאו.
יש לבדוק ברצינות השמשה של צינור הנפט ממוסול לחיפה. יצוא נפט עיראקי דרך ירדן לים התיכון הוא אינטרס משותף של עיראק, ירדן וישראל. כאשר גז מצרי מיוצא לישראל ו"ארקיע" מנחיתה תיירים ישראלים בעקבה, אין רעיון זה נשמע מטורף באופן חריג. אפשר ללמוד משני תקדימים אלה, כי אפילו במזרח התיכון יש ואינטרסים כלכליים גוברים על הרטוריקה הלאומנית.
ועוד רעיון אחד ראוי לו שיונח על שולחן ארה"ב, שעליה האחריות לתוצאות נוכחותה בעיראק ולתוצאות יציאתה משם. חברה אמריקאית החלה לבנות במימון הממשל גדר הפרדה בין ירדן לסוריה. הרחבת הפרויקט הזה לגבול שבין ירדן לעיראק עשויה לצמצם את העול הביטחוני הרובץ על ירדן ולהקשות על חדירת מפגעים לסוגיהם לתחומה. למען הגילוי הנאות - גם לנו יש בכך עניין ביטחוני מובהק.
ולבסוף נימוק מוסרי, ויסולח לי על התמימות: כדאי שפעם אחת לא ננהג בכפיות טובה כלפי בעלי בריתנו המעטים במזרח התיכון.
הכותב היה שר וסגן שר בממשלות ישראל. כעת הוא יו"ר מרכז דניאל אברהם לדיאלוג אסטרטגי במכללה האקדמית בנתניה
لعقدين من الزمن، بعد حرب يوم الغفران كان الخوف من "الجبهة الشرقية" عنصرا هاما في التصور الاستراتيجي لاسرائيل. كنا نخشى أن التحالف العسكري العربي، وقوة التدخل السريع العراقية والتي سوف تملأ دورا رئيسيا، والاستفادة من الحدود الطويلة مع الأردن من العقبة إلى محطة، هجوما كبيرا على إسرائيل. هذه الجبهة، 500 ميلا طويلة، تمتد إلى حافة كانت قدرة الجيش الإسرائيلي دفاعية. الحاجة إلى تعزيز أثرت هذا الدمار بنية الجيش الإسرائيلي، بعض من تجهيز وبالطبع التخطيط التشغيلي.
بدون أعقاب انتهاء الجبهة الشرقية. على عكس ما يعتقد الكثيرون، وقت انتهاء لم يكن حين سقوط نظام صدام حسين في عام 2003. انتهاء الجبهة الشرقية كان في 26 أكتوبر 1994، عندما وقع الملك حسين ورئيس الوزراء الاسرائيلي اسحق رابين اتفاقية سلام بين إسرائيل والأردن.
منذ 16 عاما حرصت الأردن على ابقاء الحدود الإسرائيلية هادئة وآمنة. منعت جهود الجيش الاستخبارات الاردنيه الهجمات من الجانب الشرقي من الحدود. هذا الجهد هو مثير للإعجاب، كما هو النتيجة. نحن نشكر علنا المملكة الأردنية. آمل، في طرق أخرى تم القيام به.
مسؤولون أكرر مؤخرا الجبهة الشرقية. لا يعني أن الخوف هو أساس لها من الصحة تماما. خلق مساحة العسكرية بعد انسحاب معظم القوات الأمريكية من العراق، وفي الوقت نفسه زيادة النفوذ الإيراني في العراق، وإعطاء مبرر لهذا الخطر، على الرغم من أنها ليست واضحة وفورية.
الذين مخاوف جدية، وهذه البيانات جاءت من مصادر حكومية، أنه لا بد من القيام به. هناك حاجة إلى هذا الآن، حتى من دون الذكريات الاستراتيجية الجبهة الشرقية، وقال انه عزز الأردن والدبلوماسية والأمنية.
تعرفت على البيانات إنكار الحق في تعزيز الأنظمة العربية الذين ليسوا أعدائنا وأولئك الذين يسعون لتقويض نفوسنا. ومع ذلك، فإن الإرهاب الإسلامي الأردني ضعيفة والتخريب تتخلل العراق وإيران هو كابوس استراتيجي لإسرائيل. ماذا يمكنك أن تفعل بعد ذلك؟
يجب أن نعود إلى إعلان واشنطن "من 25 يوليو 1994 وتقدم في كلام وثيقة موقعة من قبل رابين وحسين والرئيس الامريكي بيل كلينتون، وضعا خاصا الى الاردن الإسلامية الأماكن المقدسة في القدس." تحترم إسرائيل الدور الخاص للمملكة الأردنية المقدسات الإسلامية في القدس " ، هذا البيان يقرأ أن يخدم كأساس لمعاهدة السلام مع الأردن.
على إسرائيل لإزالة رغبة كل المقاومة في الأردن لاستغلال وإثراء اليورانيوم مؤخرا كان الإقليم واستخدامه لأغراض مدنية. الأردن ينبغي أن تقدم المساعدة التقنية في هذا المجال، كما فعل لانداو.
تحقق بجدية الزجاج الأمامي من الموصل إلى حيفا خط أنابيب. صادرات النفط العراقي عبر الأردن إلى البحر الأبيض المتوسط هو المصلحة المشتركة للعراق والأردن وإسرائيل. عند تصديرها الغاز المصري إلى إسرائيل و "اركيا" الإسرائيلية السياح الهبوط في العقبة، هناك هذه الفكرة تبدو مجنونة بشكل غير طبيعي. يمكنك أن تتعلم من كل من هذه السوابق التي لديها حتى مصالح الشرق الأوسط والاقتصادية تفوق الخطاب السياسي القومي.
ويجب واحد أكثر فكرة أن تكون وضعت على الطاولة للولايات المتحدة، التي المسؤولية عن وجود آثار في العراق ونتائج رحيلها بعيدا. بدأت شركة أمريكية لبناء ترعاها الحكومة الجدار الفاصل بين الأردن وسوريا. التوسع في هذا المشروع إلى الحدود بين الأردن والعراق قد يقلل من عبء الأمن ملقاة على الأردن وتعوق اختراق من مختلف الأخطار نطاق أجل الكشف الصحيح -. لدينا أيضا أن اهتمام أمنية واضحة.
وأخيرا حجة أخلاقية، وغفر لي البراءة: ينبغي أن نتصرف مرة الجحود نحو عدد قليل من الحلفاء في الشرق الأوسط.
كان الكاتب وزير ونائب وزير في حكومات إسرائيل. الآن هو رئيس مركز دانيال ابراهام للحوار الاستراتيجي في نتانيا الأكاديمية كلية
ليس لديك تصريح لمشاهدة الرابط، فضلا قم ب تسجيل الدخول او تسجيل
(كانت هذه ترجمة قوقل للمقاله ولفتح المجال لمساهمه افضل في الترجمه هذه هي المقاله بالعبريه)
אפרים סנה | אנחנו וירדן
במשך שני עשורי שנים, לאחר מלחמת יום הכיפורים, היה החשש מפני "החזית המזרחית" יסוד חשוב בתפישה האסטרטגית של ישראל. חששנו כי קואליציה צבאית ערבית, שכוח משלוח עיראקי גדול ימלא בה תפקיד מרכזי, תנצל את הגבול הארוך עם ירדן, מעקבה ועד צמח, למתקפה רבתי על ישראל. החזית הזאת, 500 קילומטרים אורכה, היתה מותחת עד הקצה את היכולת ההגנתית של צה"ל. הצורך לקדם את פני הרעה הזאת השפיע על מבנה צה"ל, על חלק מהצטיידותו וכמובן על תכנוניו המבצעיים.
בלא טקס אשכבה, מתה החזית המזרחית. בניגוד למה שסברו רבים, שעת המוות לא חפפה את נפילת סדאם חוסיין ב-2003. החזית המזרחית מתה ב-26 באוקטובר 1994, כאשר המלך חוסיין וראש הממשלה יצחק רבין חתמו על הסכם השלום בין ישראל לירדן. היציאת הרשמית והמוחלטת של ירדן ממעגל המלחמה עם ישראל הפכה את קיומה של חזית מזרחית לבלתי אפשרי עוד.
ב-16 השנים שעברו מאז הטקס בערבה הקפידה ירדן שגבולה עם ישראל יהיה שקט ובטוח. מאמצי הצבא הירדני והמודיעין שם מנעו פיגועים מהצד המזרחי של הגבול. המאמץ מרשים, וכך גם תוצאתו. מעולם לא אמרנו תודה בפומבי לממלכה הירדנית. אני מקווה, שבדרכים אחרות נעשה הדבר.
דוברים רשמיים שבים ומזכירים באחרונה את החזית המזרחית. אין לומר שמדובר בחשש חסר שחר לחלוטין. החלל הצבאי שייווצר לאחר נסיגת רוב הכוחות של ארצות הברית מעיראק, ובה בעת התגברות ההשפעה האיראנית בעיראק, נותנים צידוק מסוים לסכנה הזאת, אף שאינה מוחשית ומיידית.
מי שדאגותיו רציניות, והאמירות הללו ממקורות ממשלתיים באו, יש לו מה לעשות. הדבר הנחוץ כעת, גם בלי להעלות מהזיכרון האסטרטגי את החזית המזרחית, הוא לחזק את ירדן, ביטחונית ומדינית.
מוכרות לי האמירות השוללות את זכותנו לחזק משטרים ערביים שאינם נמנים עם אויבינו ולערער את אלה המבקשים את נפשנו. ובכל זאת, ירדן חלשה שטרור איסלאמיסטי וחתרנות מחלחלים אליה מעיראק ומאיראן היא סיוט אסטרטגי לישראל. מה אפשר לעשות אפוא?
עלינו לשוב ל"הצהרת וושינגטון" מ-25 ביולי 1994 ולהעניק, כלשון המסמך שעליו חתמו רבין, חוסיין ונשיא ארה"ב ביל קלינטון, מעמד מיוחד לירדן במקומות הקדושים לאיסלאם בירושלים. "ישראל מכבדת את התפקיד המיוחד של הממלכה ההאשמית במקומות הקדושים לאיסלאם בירושלים", זו לשון ההצהרה ששימשה כבסיס להסכם השלום עם ירדן.
על ישראל להסיר כל התנגדות לרצון של ירדן לנצל ולהעשיר את האורניום שהתגלה בשטחה באחרונה ולהשתמש בו לצרכים אזרחיים. רצוי להציע לירדן סיוע טכנולוגי בתחום זה, כפי שעשה בזמנו השר עוזי לנדאו.
יש לבדוק ברצינות השמשה של צינור הנפט ממוסול לחיפה. יצוא נפט עיראקי דרך ירדן לים התיכון הוא אינטרס משותף של עיראק, ירדן וישראל. כאשר גז מצרי מיוצא לישראל ו"ארקיע" מנחיתה תיירים ישראלים בעקבה, אין רעיון זה נשמע מטורף באופן חריג. אפשר ללמוד משני תקדימים אלה, כי אפילו במזרח התיכון יש ואינטרסים כלכליים גוברים על הרטוריקה הלאומנית.
ועוד רעיון אחד ראוי לו שיונח על שולחן ארה"ב, שעליה האחריות לתוצאות נוכחותה בעיראק ולתוצאות יציאתה משם. חברה אמריקאית החלה לבנות במימון הממשל גדר הפרדה בין ירדן לסוריה. הרחבת הפרויקט הזה לגבול שבין ירדן לעיראק עשויה לצמצם את העול הביטחוני הרובץ על ירדן ולהקשות על חדירת מפגעים לסוגיהם לתחומה. למען הגילוי הנאות - גם לנו יש בכך עניין ביטחוני מובהק.
ולבסוף נימוק מוסרי, ויסולח לי על התמימות: כדאי שפעם אחת לא ננהג בכפיות טובה כלפי בעלי בריתנו המעטים במזרח התיכון.
הכותב היה שר וסגן שר בממשלות ישראל. כעת הוא יו"ר מרכז דניאל אברהם לדיאלוג אסטרטגי במכללה האקדמית בנתניה
